Mijn eerste bevalling (2012)

Dit schreef ik op 01-06-2012 in de ochtend;

Hi allemaal hier een hele leuke update vanaf de bank, Gister ben ik bij de vk geweest en ze zei dat ze me met 41,1 weken gaan strippen, aanstaande maandag dus… Later in het gesprek zei ik dat ik de baby eigenlijk amper had gevoeld die dag dus stuurde ze ons door voor een ctg scan, heb een uur aan het apparaat gelegen en blijkbaar vond mevrouw dat wel wat want ze werd weer helemaal wakker, gelukkig maar! toen heeft ze nog tot laat in de avond lekker getrappeld wat een geruststelling was.

Vannacht werd ik om 3:30 wakker en voelde wat nattigheid, maar was al een tijdje 'incontinent' dus ik dacht het zal wel weer wat urine verlies zijn... Om 4:00 uur moest ik naar de wc, toen zag ik dat heel mn boxer nat was met daarbij de welbekende slijmprop, YES! Toen kon ik niet meer slapen en kreeg een soort menstruatie achtige pijn in mijn Onderbuik, rug en heupen, toen ben ik maar beneden op de bank gaan liggen met een boterham met nutella en warme chocomelk :) om 7:30belde ik gelijk de vk en heb ik alles verteld, ze verwachtte niet dat mijn vliezen waren gebroken op basis van mijn verhaal maar ze kwam wel even langs ter controle om 8:45 maar ja hoor, toch een barst in mn vliezen, eerlijk gezegd wit ik niet dat dit bestond. Dus dat betekend dat als het vandaag/vannacht niet op gang komt ze me sowieso morgenochtend vroeg gaan inleiden, dus hopelijk komt het vanzelf op gang en mag ik snel ons meisje in mijn armen houden, ik kan niet wachten.

Heb nu wat voor-weeën maar helaas niet regelmatig.... Wordt vervolgd.

Het was een snikhete week, ik was helemaal klaar om onze baby te verwelkomen, ik was 5 dagen ‘overtijd’ en mijn voeten waren zo groot als die van een yeti door al het vocht dat ik vasthield, ik was 22 kg aangekomen en bewegen was inmiddels een onmogelijk karwei geworden.

Wat grappig dat ik ‘s ochtends op 1 juni nog een blog had geschreven, dit is eigenlijk een vervolg daarop wat ik zelf nooit had verwacht dat het zo super snel zou gaan… Vrijdagochtend op 1 Juni, had ik Bernard naar zijn werk gestuurd want ik dacht eigenlijk dat ik de volgende ochtend zou worden ingeleid omdat het niet echt op gang kwam. Om een uurtje of 10 had ik mijn moeder aan de telefoon, ik vertelde haar alles, ze reageerde eigenlijk hetzelfde als toen ik als 12 jarige vertelde dat ik voor het eerst ongesteld was geworden.

ik zei: mam zal ik anders nog even gaan stofzuigen dan wek ik misschien de weeën op? Toen sprak ze mij streng toe dat ik lekker moest blijven liggen dus dat deed ik maar.

 Om half 11 vroeg Ber op de whatsapp hoe het met me ging? Toen zei ik nou nu begint het toch wel een beetje pijn te doen hoor. Dus hij was om 11:45 uur weer thuis en had de dag vrij genomen. We zijn samen even gaan douchen en daarna heb ik mijn weeën op de wc opgevangen dat was het enige wat nog een beetje lekker zat. Ber belde de vk om 12:30 uur want nu trok ik het niet meer, de weeën werden sterker en ik lag huilend op bed met de gedachte dat ik nog maar een centimeter of 2 cm zou hebben want dat lees je overal. ik wilde pijn medicatie! Dit was te heftig!  Nou de vk was er uiteindelijk pas om 13:45 wat een eeuwigheid leek te duren, maar toen ging ze voelen en zij: nou je doet het heel goed je hebt 7 cm WOW 7?!

We waren om 14:30 in het ziekenhuis.... Ik had al super erge persdrang en vroeg dus of k naar de wc mocht... Nee liever niet. ik doorzeuren dat ik echt moest dus mocht ik uit eindelijk op de po. Nou de vk liet nog ff op zich wachten want ze was er pas om 15:30 dat vond ik ontzettend irritant want de verpleegster zei nog: je vliezen moeten gebroken worden (omdat er alleen nog n scheur in zat) maar we moeten op je vk wachten anders pik ik haar werk.

Maar oké toen ze er uiteindelijk was had ik 9 cm ontsluiting en toen ze mijn vliezen had gebroken mocht ik gelukkig gelijk al mee persen wat fijn was. Ik was helemaal van de wereld... Ik heb nog de raarste dingen gezegd zoals kijk mam ik heb een leuke broek gekocht voor Ber! En ik had m’n voet op de zij van m’n vk en voelde ik haar maag knorren en zij ik: heb je honger? Iedereen lag in een scheur haha!

Na een klein uurtje persen om 16:58 was ze er dan onze mooie Sophia! ze dronk gelijk heel goed aan m'n borst die knapperd! Ik had een klein scheurtje aan de binnenkant die ze hebben gehecht met 1 steekje, voor mijn gevoel scheurde ik compleet uit.

 Dan heeft die weleda perineum olie toch zn werk gedaan ;)

Ze hadden haar in mn buik 3200 gram geschat de dag ervoor maar ze was 3750 gram dus een lekkere flinke dame.

Om 19:30 mochten we al naar huis, Toen kon ik niet lopen, ik verwachtte niet dat het erna zoveel pijn zou doen maar wat later bleek was dus dat mijn stuitje is gefrixeerd (gebroken) ik wist niet eens dat dat kon gebeuren, ze zeiden dat dat kan omdat ik vrij klein ben en zij in verhouding groot en ook omdat het zo super snel is gegaan.

Thuis aangekomen kwam er een kraamhulp die vrij dwingend zei dat Sophia in haar eigen bed MOEST terwijl ik vroeg of ze haar bij mij in bed wilde leggen… de seconde dat ze de deur uit was hebben we haar gepakt en nooit meer los gelaten, niks eigen bed! Wij doen het op onze manier!

De vrijdag daarop was de kraamzorg (een andere gelukkig) voor het laatst dat vond ik wel echt vreselijk, ik kreeg erge last van angstaanvallen,  gelukkig had die week daarop Ber vrij genomen en konden we lekker aan onze heerlijke baby wennen, nu is het alsof ze er altijd al is geweest!!! Helemaal verliefd op haar en ze groeit echt super goed, het ging uiteindelijk allemaal zo heerlijk vanzelf.