Naar aanleiding van mijn post gister op instagram stromen de vragen binnen van kersverse moeders. Ook al ben ik nu inmiddels 12 jaar ervaren, kan ik je nu aan het begin van deze blog al verklappen dat ik je dé tips niet kan gaan geven. Mede doordat alle baby’s verschillend zijn en zo ook alle ouders/situaties. Wat voor mij prima werkt kan voor jou averechts gaan. Eigenlijk is de hoofd vraag ‘hoe doe jij dat nou?’ En daar wil ik hier verder over vertellen, maar dat betekend niet dat ik zeg dat dit zo moet of zo hoort. Dit is in mijn situatie de beste methode voor ons gezin.
12 jaar geleden, Sophia was een paar uur oud en de kraamhulp opperde dat ze écht in haar eigen bed MOEST. Ik schrok hier een beetje van want ik wilde haar graag op mij. We hebben haar ook meteen bij ons in bed gelegd zodra zij de voordeur dicht sloeg. Eigenlijk is ze daar nooit meer weggegaan.
grapje natuurlijk.
Sophia sliep overdag eigenlijk alleen maar bovenop mij, achteraf had toen een draagdoek heel fijn geweest maar die had ik toen nog niet, dus had ik haar vaak in mijn badjas ‘geknoopt’.
in de box krijste ze alles bij elkaar en had duidelijk erge huid honger, ik heb alle goedbedoelde adviezen aan mijn laars gelapt en ben aan haar behoefte gaan toegeven, jeetje wat een verademing toen ik dat deed.
Ik had nooit meer een constant dat opgejaagde gevoel dat ze tussen X tijd in haar bed moest liggen, of voeding moest krijgen om de zoveel uur, dit gaf mij zoveel rust. Ik vertelde dit bijna aan niemand want die verklaarde mij voor gek ‘maar meid en jij dan?’ Ja en ik dan? Dat komt wel weer, mijn baby heeft mij nodig, wil alleen maar lekker bij mij liggen, waarom niet? Ze is maar zo kort klein, zo zo kort. Ze sliep ‘s nachts heerlijk tegen mij aan en dit vonden wij beide fijn.
Lilly kwam 2 jaar en 9 maanden later, zij was eingelijk een zelfde soort baby, weet je wel, zo eentje die alleen maar bij haar moeder wil. Dus ook dat deed ik, Lilly werd wel meer heen en weer gesleept want Sophia zat op peuter gym en inmiddels had ik mijn rijbewijs dus ging ik ook vaker op pad naar vriendinnen. Zij paste zich aan aan mij en ik aan haar. Ze sliep overdag altijd bij mij in de draagdoek en in de nacht tegen mij aangeplakt. Ik wist niet beter en ook voor haar werkte dit het beste, vriendinnen in mijn omgeving deden aan slaaptraining en allemaal dat soort dingen, ik vond het simpelweg niet nodig. Máár ik snap wel dat als je weer vol gaat werken en je baby naar een opvang moet je bijna niet anders kan, dit lijkt mij erg moeilijk. Daarom vind ik het ook nog steeds belachelijk dat je in Nederland zo snel weer aan het werk moet, maar dat is een andere discussie.
Om even terug te komen op het samen slapen, Sophia en Lilly gingen beide in hun eigen bedden slapen toen Lilly 2 jaar oud was. Sophia dus 5, dit was meer omdat het anders oneerlijk was voor Sophia en ze vonden het gewoon super gezellig. Ook heb ik nooit uren gedaan over het naar bed brengen van de kinderen want ze sliepen meteen. Met kleine uitzonderingen daar gelaten natuurlijk. En nou en! Ze gaat echt niet tot haar 16e aan de borst of in bed. Ze zijn echt maar heel kort klein. Over een paar jaar mis je die kleine lijfjes tegen je aan en heb je spijt dat je ze niet iets langer hebt vastgehouden, springen ze bij een jongen achterop de scooter en blijven ze veelte lang weg. Dus.
Elk kind zal op een andere leeftijd klaar zijn om in zijn of haar eigen bed te slapen, wij hebben een regel gemaakt dat ze 1 dag in de week mogen kiezen om bij ons in slaap te vallen dan word het een soort feestje, dan brengen we ze later naar hun eigen bedden, of eigenlijk nu naar Sophia’s bed, want daar slapen ze nu samen in, het is toch ook gewoon veel gezelliger samen? De meeste volwassenen slapen liever ook niet alleen waarom verwachten we dat dan wel van onze kinderen?
Ik laat ze nooit huilen, ik doe het niet, het voelt niet goed en gaat tegen al mijn principes in. Maar vergeet niet, dat betekend niet dat ze niet huilen! Tuurlijk huilen ze, maar dan troost ik ze, heb ik ze in mijn armen. Het is zo dat ik ze niet op een andere kamer aan een stuk door, helemaal alleen laat huilen. Als jij dat wel doet, prima. Maar dan zit je misschien wel bij de verkeerde blogger terechtgekomen.
Toen Amélie geboren werd wilde ik iets meer vrijheid, ik deed bij Sophia en Lilly alles zelf, niet omdat Bernard dit niet wilde maar bij hem duurde het even voordat ze stil werden en bij mij meteen… nu had ik mij voorgenomen om meteen vanaf het begin haar ook aan hem te laten wennen zodat hij haar ook een fles kon geven en in slaap wiegen en dat was een verdomd slimme keus, want ik kan nu ook gewoon weg in de avond en dat maakt mij toch wel even een heel veel gezelligere moeder.
Deze blog schreef ik in 2020 en heb hem iets aangepast in leeftijden, nu ons vierde kindje geboren is, is het wéér anders. Hij drinkt niet uit een flesje en wil geen speen, dus ook deze baby is een mama plakker, hij slaapt altijd bovenop mij en drinkt bijna constant. Ook dat is helemaal oké. Ook voor mij was dit een mooie les dat elk kindje andere behoeften heeft maar in de basis allemaal veiligheid eb liefde nodig hebben. 💘
Dus voor alle onzekere moeders die denken dat ze het verkeerd doen, je doet het goed! Ga niet tegen je eigen gevoel in omdat je buurvrouw, vriendin, tante of moeder dat zegt. Doe het wat voor jullie het beste is want alleen jij weet dat diep van binnen, wat jouw kindje nodig heeft.
11 November 2014, ik was hoogzwanger van Lilly en vond deze prachtige tekst, ik heb hem opgeslagen en lees hem nog eens af en toe door. Dit geeft mij zoveel rust, een gevoel dat wij moeder het wél goed doen zoals we het doen. Dat het niet allemaal zo makkelijk is als uit een boekje maar dat de natuurlijk het zo bedoel heeft.
Binnen de groep van de zoogdieren heb je Vluchters, Verstoppers en Dragers.
Baby’s van Vluchters worden min of meer ‘af’ geboren. Denk hierbij aan paarden, koeien, herten: ze worden geboren, afgelikt en binnen een half uur na de geboorte kunnen ze al staan en lopen. Dit is hun manier om de kwetsbare jongen te beschermen tegen roofdieren. De melk van Vluchters is vooral heel eiwitrijk, zodat spieren en botten snel opgebouwd worden.
Verstoppers leggen hun jongen in een nest, komen enkele malen per dag bij ze om ze te voeden en zijn de rest van de tijd op jacht naar voedsel. Denk hierbij bijvoorbeeld aan katten. De melk van Verstoppers bevat veel vet, om de jongen lange tijd achter elkaar verzadigd te houden. De jongen van Verstoppers houden zich stil op de momenten dat de moeder er niet is, zodat ze niet worden ontdekt door roofdieren.
De baby’s van Dragers worden min of meer ‘onaf’ en hulpeloos geboren, en zijn voor hun veiligheid en verzorging afhankelijk van de moeder/ouders. Denk hierbij aan vrijwel alle primaten, en dus ook de mens. De melk van Dragers bevat vooral veel koolhydraten om de hersenen snel te laten rijpen, maar de jongen blijven lichamelijk nog lang hulpeloos.
Als ze alleen gelaten worden zijn ze kwetsbaar voor roofdieren, en ze zullen dan ook alarm slaan (=huilen) om te zorgen dat hun moeder, die ze zijn kwijtgeraakt, hen zo snel mogelijk weer kan vinden. Hun verdediging tegen gevaar moet van de moeder komen en die ‘hoort’ dan ook continue bij ze in de buurt te zijn.
Huilen
De mens behoort overduidelijk tot de dragers (kijk bijvoorbeeld naar de melksamenstelling). Maar wij gedragen ons vaak als verstoppers: we leggen de baby in een eigen bedje in een andere kamer, en we verwachten dat hij zich een paar uur stil zal houden. Wíj weten namelijk dat hier geen roofdieren zijn en dat de baby veilig is in zijn eigen bedje… maar de baby weet dat niet! Een baby is een bundeltje impulsen, reflexen en instincten. Dat wij de laatste paar eeuwen geen roofdieren meer in onze omgeving hebben, kan een baby niet weten. Op het moment dat hij ‘veilig’ in zijn bedje ligt, is er voor hem iets helemaal mis: zijn moeder is er niet om hem te beschermen en dus is hij onveilig! Groot Alarm! Mama, waar ben je?...
Iemand die bezig is met Natuurlijk Ouderschap zal een baby nooit lang laten huilen. Het kindje slaat alarm, en om te zorgen dat het vertrouwen krijgt in de ouders, reageren zij op het alarm. Ze weten dat een baby instinctief bij de ouders wil zijn. Dit is geen manipulatie; daar zijn baby's nog niet toe in staat. Het verdriet en de angst van een baby die alleen is, is volledig oprecht. Wanneer je een baby laat huilen, zal hij uiteindelijk stil worden. Hij heeft dan niet 'geleerd' in zijn eigen bedje te slapen, hij heeft het opgegeven zijn ouders te roepen...
Onderzoek laat zien dat de cortisolniveau's van baby's die hard huilen hoog zijn, ook wanneer ze eenmaal in slaap zijn gevallen. Cortisol is een stresshormoon dat groei tegenhoudt. Het vasthouden van een baby en huid-op-huid-contact zorgt juist voor het vrijkomen van oxytocine, het bindingshormoon dat zorgt voor een gezonde celgroei en ontspanning.
Indrukken
Een baby wil dus het liefst de hele dag bij zijn verzorgers zijn. Maar een baby is ook erg gevoelig voor indrukken. De televisie, stofzuiger, telefoon, radio… allemaal indrukken die voor een baby soms teveel kunnen worden. Er zijn daarom mensen die pleiten voor het oude adagium Rust (Reinheid) en Regelmaat (ook wel RVP genoemd: Rust, Voorspelbaarheid en Prikkelreductie).
Nu is er niets mis met het beschermen van je kind tegen een overmaat aan prikkels. Dat je de tv uitzet of een stuk zachter en dat je wat rustiger door het huis loopt, is eigenlijk een automatisme en niet meer dan logisch. Maar veel aanhangers schieten door in de leer van RRR/RVP. Zij vinden dat een baby onder andere op vaste tijden gevoed moet worden, standaard ingebakerd moet worden en in een rustige, donkere kamer moet slapen.
Dit is geen natuurlijke gang van zaken. Hoewel voorspelbaarheid voor veel kinderen een zegen is, hoeft de klok daar niet aan te pas te komen. Het op een vaste volgorde doen van de activiteiten op een dag is voldoende, en een kind kan zelf prima aangeven wanneer het behoefte heeft aan een slokje moedermelk. Inbakeren kán voor sommige kinderen een oplossing zijn, maar standaard inbakeren kan schadelijk zijn voor de borstvoeding (omdat ingebakerde kinderen vaak niet meer aangeven dat ze willen drinken, terwijl de borstvoeding via een vraag-en-aanbod-principe werkt).
Reactie plaatsen
Reacties