18 jaar samen

Je zou het niet zeggen maar op bepaalde vlakken ben ik erg gesteld op mijn privacy, mensen gaan hier niet van uit als je zoveel deelt op social media. Zelf zeg ik altijd, ik deel de dingen waarvan ik vind dat het de buitenwereld in moet, waar mensen van kunnen leren, over nadenken en zeggen goh wat herkenbaar, ik ben dus niet de enige.

Toch voelde ik dat nu het moment daar is iets meer te delen, niet  omdat er wildvreemde volgers bleven vragen of ik überhaupt een relatie had, want dat zal me een zorg zijn wat anderen denken, maar waarschijnlijk omdat ik zwanger ben en last heb van mijn hormonen en dus een kwal ben geworden in plaats van een draak 🤣.

Mijn emoties vliegen alle kanten op en dat maakt mij altijd goed aan het denken, over mijzelf, mijn familie en vrienden. Ik vind dit een goede ‘verandering’ want ik kan best hard en zelfs gemeen zijn, waar de mensen om mij heen ook last van kunnen hebben en ik voel dit en weet dit, maar toch doe ik het.

Vandaar dat ik nooit echt de behoefte voelde te delen over mijn eigen relatie, er viel niets te delen! Ik ben niet zo’n persoon die elk jaar een appreciation post gaat uitweiden naar haar man, omdat hij jarig is, dit doe ik liever persoonlijk of vaak helemaal niet, want omdat hij nu een x aantal jaar geleden geboren is vind ik dan niet zo belangrijk, ik deel mijn gevoelens wanneer ik dit nodig vind op het moment zelf. Goed of slecht.

Dit jaar zijn Bernard en ik 18 jaar samen. Vanaf dat ik 15 jaar oud was en hij net 18. Bizar toch?! Wij kregen verkering omdat hij mij voornamelijk zat was, ik zat al 1 jaar ‘achter hem aan’ en hij wilde chillen met zijn vrienden en dacht helemaal niet aan meisjes, op een of twee vriendinnetjes na. Ik begon al vroeg met dit alles maar had ook nooit langer verkering gehad dan een paar weken.

Al gauw nam ik hem mee het vliegtuig in naar mijn vader voor mijn 16e verjaardag en dat maakte het toch wel helemaal echt. Toen ik 17 was gingen wij zelfs een paar jaar samen werken en toen ik op mijn 21ste zwanger werd werden wij geregistreerd partners en hadden wij ook ons eerste huurhuis die we een paar jaar later hebben kunnen kopen.

Nu na 11 jaar, 3 dochters en zwanger van onze zoon wonen wij hier nog steeds.

Ik laat hier natuurlijk een heleboel details uit, laten we het erop houden dat wij zo verschillend zijn dat wij elkaar op vullen daar waar kan en genoegen nemen met de gebreken van ieder. We blijven praten wanneer er irritaties zijn, helaas ook wel eens te laat en dan ontploft de bom, we’re all a work in progress. Maar we hebben het laten werken en zullen dat altijd doen, hoewel ik vaak de handdoek in de ring wilde gooien heeft dat ons letterlijk alleen maar sterker gemaakt en daar ben ik ontzettend trots op! Hij is de enige waarbij ik ‘s avonds in bed kan kruipen en degene wiens handen mijn hoofd en buikpijn kunnen genezen, tegen wie ik alles kan zeggen, ondanks dat hij vaak de helft niet heeft gehoord of begrepen, maar dat bespreken we later nog wel. Die ondanks mijn Hongaarse pittige karakter mij nooit zou laten vallen en de enige volwassenen met wie ik samen kan leven, waar ik zo verschrikkelijk boos op kan zijn maar na een paar zinnen me weer helemaal kan kalmeren en ik alles weer vergeten ben. De enige die ik kan uitkaffen maar me weer vergeeft omdat hij weet dat mijn hormonen een wervelwind zijn waar ik soms geen controle over heb. De enige waar ik mijn duistere humor aan kwijt kan, ondanks t dat dat jaren duurde voordat hij daar aan kon wennen. De enige die mij heel onzeker kan maken met wat hij ooit heeft gezegd, maar zodra ik dat heb uitgesproken hij dat ook helemaal goed kan maken en vragen waarom ik dat niet eerder zei!

Ik heb het echt vaak willen opgeven, maar voor WAT? Niemand is perfect, ik zou nooit van mijn leven met een ander willen samenleven dan hem. En dat weet hij stiekem best wel, maar ik zeg het lekker niet! Laat hem maar denken dat hij scherp moet blijven, wordt ‘ie sterk van ;) grapje natuurlijk.

Dus dit was eenmalig mensen, maar ik weet dat hij het ook fijn vind dat ik laat weten aan de buitenwereld dat wij samen zijn, dit doe ik dus echt niet omdat het geheim is, maar omdat ik deze relatie zo waardeer dat ik het binnen mijn eigen magische, chaotische, stormachtige, prachtige bubbel wil houden.