op Dinsdag 7 mei kreeg ik 's ochtends om 4:00 uur onregelmatige weeën en verloor ik over de ochtend de welbekende slijmprop. Ik bracht de kinderen gewoon naar school toe en stuurde mijn man naar zijn werk. Het voelde namelijk niet echt alsof ik elk moment ook daadwerkelijk kon gaan bevallen. Een vriendin op het schoolplein merkte wel meteen aan mij op dat ik er 'moe' uitzag en dat wuifde ik weg met: ah ja volgens mij is het begonnen!
Helaas waren deze zogenaamde weeën om 10/11 uur helemaal gestopt en was ik stik en stik chagrijnig.
ik belde de Vk maar ze wilde niet voelen voor ontsluiting omdat er kans was op infectie wegens het vermoeden van een scheur in mijn vliezen. Ik belde mijn moeder of ze de kinderen wilde ophalen vanmiddag want ik was heel boos omdat ik vandaag niet zou bevallen. Ik ben maar heel de dag op bed gaan liggen en gaan slapen/films kijken.
‘S avonds kwam mijn man thuis van zijn werk en trof een hier een soort exorcist van Ursulla aan. Ik zei heel boos: ik wil kaasfondue eten bij mijn moeder! Gelukkig stemde hij in ;)
We gingen nog naar de supermarkt en daarna naar mijn moeder toe om te eten en de kinderen daar op te halen. Zij kon wel aan mij zien dat ik wat ongemakkelijke pijn had, maar in mijn boosheid lachte ik die weg, nee nee dit zal ook wel nep zijn net als vanochtend mam! Deze baby blijft gewoon nog rustig een week ofzo zitten.
Om 20u kwamen we thuis, ff gedoucht en de meisjes op bed gelegd... toen kwamen de weeën om de 8 min ongv maar de ene keer 10 min en andere keer 6 min ertussen dus ja ik mocht nog niet bellen want dat mag pas bij om de 5...
Om 22u belde ik mijn moeder met de mededeling dat ik me nu toch wel ongemakkelijk begon te voelen en dat ze heel misschien wakker moest blijven... ivm oppas. We lachte nog samen van nou 7 mei wordt het sowieso niet dus misschien dan tóch op jou verjaardag (8ste)!
Om 22:15 Ze kwamen ze om de 6 min maar nog steeds niet dat ik dacht ik moet de vk bellen... toen ff in bad gegaan om te kijken of het voorweeën waren want die horen dan af te nemen...
Vanaf het moment dat ik uit bad stapte kwamen ze ineens om de 2,5 minuut en deden ze SUPER pijn? om 22:45 maar snel de vk gebeld en om 23:15 was ze er, ze zei nog tegen ons dat als je boven de 6 cm zit gaan we thuis bevallen, mijn man trok al wit weg en ik vond alles wel best... zei ze dat ik 4 cm had dus nog makkelijk de tijd om naar het ziekenhuis te gaan, Yes! Wij nog ff op mijn moeder gewacht die op de meisjes ging passen, zij was er om 23:25, we zeiden nog tegen elkaar toen we elkaar passeerde in de gang, dit ziet er niet uit als 4 cm!!
We kwamen om precies 00:00 uur aan in het ziekenhuis, we waren door de verkeerde ingang naar binnen gegaan, ik kon amper lopen en de spoedeisende hulp bood een rolstoel aan en begon met me te rennen door het ziekenhuis het leek wel alsof ik in een film beland was. Aangekomen in de kraamsuite vroeg de verloskundige heel rustig aan mij: Hi jullie zijn er! hoe voel je je? en ze vroeg: wil je misschien ff in bad of onder de douche? Ik kon daar eigenlijk geen antwoord op geven van de pijn en toen zei ze wacht, kom eerst ff liggen..... toen begon ik te persen en zij zei: neeee niet persen. Ik: ik doe niks dit doet mijn lichaam!!!!!!
en daar was ze dan om 00:07 onze lieve kleine Amélie Olivia May met een gewicht van 3150 gram. Haar zussen waren 3750 en 3950 Gr. Ze werd er letterlijk uit gelanceerd. Ongelofelijk hoe snel! ik kan het nog steeds niet geloven.
Ze dronk gelijk heel goed uit mijn borst en we hebben nog heerlijk een uur huid op huid gelegen, we zouden meteen naar huis mogen alleen toen ze haar temp gingen opmeten was die 36,3 wat niet voldoende is. Uiteindelijk na lang te wachten onder de lamp etc zei ik, mogen we niet gewoon naar huis? Ik ben moe en dit kan thuis ook allemaal. Na te tekenen dat we op eigen risico naar huis wilde waren wij om 03:40 eindelijk thuis, oma en Sophia zaten ons op de bank op te wachten en konden Amélietje ook meteen even knuffelen. Toen lekker geslapen met haar op mij.
Reactie plaatsen
Reacties