Wij wilden altijd graag 2 kinderen. Dit hadden we en waren hier heel gelukkig mee. Als iemand vroeg: 'Wil je nog een derde?', lachten we dit hard weg, want dat wilden wij écht niet!
In december (2017) werd ik plots niet ongesteld. Mijn man zei zelfs: 'Zullen we het weg laten halen als het zo is?' Daar schrok ik vreselijk van. Ik ben hier ook nog lang boos over geweest... Uiteindelijk werd ik toch ongesteld en voelde ik mij ineens zo intens verdrietig... Toen begon bij mij het belletje (eierstokje) te rinkelen. Ik wil dit wél, nog een baby!
Wel moest ik even mijn man overhalen, want die had dit totaal niet zien aankomen, haha, maar dat kwam wel goed. Zoals bij de andere twee meiden werd ik eigenlijk meteen zwanger, we hadden niet anders verwacht. Maar na 6 weken kreeg ik bloedingen... Shit, dit werd een miskraam. Verdrietig en vol hoop gingen wij door, dit gebeurde bij zo veel stellen, dus ook bij ons.
Toen wilde het zwanger worden even niet lukken, dit maakte mij erg boos en verdrietig, was het dan toch niet voorbestemd? In de zomervakantie zouden we het even niet proberen, want ik was wel even toe aan een kleine pauze. Ik wilde cocktails drinken, soms een sigaretje roken en even wat tijd voor mezelf.
Een paar dagen dagen voordat we naar ons vakantie adres gingen, deed ik voor de zekerheid een test, want ik voelde me toch ‘raar’. Ja hoor, zwanger! Nou ach, dat drankje komt volgend jaar wel, haha! Super happy gingen wij naar mijn vader in Hongarije... Totdat ook deze zwangerschap eindige in een miskraam, op vakantie, in Hongarije. Dit kwam zo vreselijk hard binnen bij mij, een tweede keer?! Ik kon het niet geloven. Die onmacht, het intense verdriet.
Bij mijn eerste miskraam zei mijn moeder tegen mij: 'Ach, die baby wil gewoon op mijn verjaardag komen (8 mei) en ik wil graag een kleinkind voor mijn verjaardag, dus wacht maar rustig af, komt wel goed.' En mijn vader zei tegen mij: 'De leukste kinderen maak je in Hongarije!'
Toen hebben we met zijn allen gewenst dat er een baby'tje zou komen, midden in de nacht onder de vallende sterren, in Hongarije, waar ik ook geboren ben.
Exact vier weken na mijn miskraam deed ik toch weer een test... Want ja, why not? Wéér positief, ik belde de verloskundige, want ik geloofde dit niet meer. Misschien nog iets overgebleven van vorige maand? We maakten een afspraak met 5, 6 weken zwangerschap maar ze zei: 'Ga er alsjeblieft niet vanuit, met deze termijn kun je waarschijnlijk niet eens een hartje zien.'
Na voor mijn gevoel heel lang wachten waren we er, en ja hoor: een klein kloppend hartje! Dit was écht!
Reactie plaatsen
Reacties